Środa popielcowa rozpoczyna czas nawrócenia, zmiany relacji z drugim człowiekiem oraz przygotowania do przeżycia największego święta w Kościele Katolickim, jakim jest Uroczystość Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Jest to czas 40-dniowego postu, w którym na pamiątkę pobytu Pana Jezusa na pustyni, my sami duchowo przygotowujemy się do obchodów Wielkiej Nocy. Kościół, przypominając słowa Jezusa, proponuje trzy drogi przybliżania się do Boga: post, jałmużnę i modlitwę.
Jeden dzień ścisłego postu o chlebie i wodzie – z takim pomysłem na przeżycie Wielkiego Postu zwracamy się do Was drodzy Parafianie, a wyrzeczenia chcemy połączyć z modlitwą i intencją: O WOLNOŚĆ WEWNĘTRZNĄ I ŻYCIE W ŁASCE DLA ZNIEWOLONYCH I UZALEŻNIONYCH, A DLA NAS WSZYSTKICH O ODNOWĘ W WIERZE. Post – ofiarowany w tej intencji – może być wyrazem naszej miłości. Może stać się pomocą dla bliźniego. Jest także wyrazem naszej jedności w Kościele, wspomagamy się nim nawzajem, budujemy. Post, któremu towarzyszy duchowa mobilizacja, sprawia, że uważniej spoglądamy na potrzeby bliźnich. Post w łączności z postem Pana Jezusa, w Jego duchu czyni nas Jego miłosiernymi sługami. Prosimy chętnych o zapisanie się w wybranym dniu, w którym zobowiązują się do przestrzegania postu o chlebie i wodzie. Lista poniżej. Zapisy pod numerem tel: 607 548 365 w godzinach 15:00 – 17:00.
Kiedy rozpoczyna się Wielki Post spadają nam na głowę wszystkie możliwe kataklizmy na literę „p„… Potop (z liturgii I niedzieli Wielkiego Postu), Duch wyrzuca nas na Pustynię (w Markowej Ewangelii), a Kościół nawołuje do Postu (w dodatku Wielkiego). Jednak mocno zaskakujące może okazać się odkrycie, że każda z tych rzeczywistości, chociaż wydaje się budzić jednoznacznie negatywne skojarzenia, niesie z sobą genialną szansę nie tylko na zmianę, na ocalenie… ale wprowadza nas w autentyczne doświadczenie Boga. Każda z nich wiąże się z jakimś brakiem i to dojmujące doświadczenie ułomności woła w nas o Bożą interwencję. Opowieść o Potopie jest przecież w swej najgłębszej istocie obrazem ocalenia tych, którzy zaufali Panu. Nie ma znaczenia w czym toniemy, posłuszeństwo okazane Słowu Boga, przynosi ratunek. Pustynia chociaż jest miejscem zamieszkania demonów staje się areną walki, w której poznajemy wartość tego, co najcenniejsze. Ten, kto poznał smak zmagania i zwycięstwa, jeszcze bardziej zdecydowanie zaangażuje się w to, co dobre. Post nietrudno dzisiaj zamienić w dietę, trening lub spektakularny sukces w zmaganiu z sobą samym, którym przechwalać się możemy, jak cennym trofeum. A jednak niezależnie od tego, czy jest wyrzeczeniem, czy postanowieniem czynienia czegoś – zawsze może stać się przestrzenią, w którą wkracza Bóg. Nie stratą, a zyskiem. Wystarczy przezwyciężenie negatywnego postrzegania tej praktyki pokutnej. Idzie w tym duchowym dziele po prostu o to, żeby zmiana naszego zwyczajnego sposobu funkcjonowania była związana z decyzją poświęcenia tego, co zyskamy: czasu, energii, nawet środków materialnych, Bogu. A najlepiej Bogu w drugim człowieku. Akcent nie stoi już zatem na „NIE” do znudzenia powtarzanemu temu, na czym nam zależy, ale na „TAK”, które otwiera nas na innych, otwiera przed nami nieustannie nowe szanse, nową przestrzeń MIŁOŚCI. O tym, że nie można oddzielić miłości Boga od miłości bliźniego mówi Pierwszy list św. Jana: Jeśliby ktoś mówił: „Miłuję Boga”, a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi (1 J 4, 20). „Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie – czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Panu? Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzeknie: Oto jestem!” (por. Iz 58, 5-9). I to właśnie jest post – przestrzeń oddana drugiemu… przestrzeń, w którą może wkroczyć sam Bóg.
- środa, 26 lutego – ks. Paweł Kajl SDB
- czwartek, 27 lutego – Stanisława Matusik
- piątek, 28 lutego – Marzena i Jarosław Musiałowie, osoba anonimowa
- sobota, 29 lutego – Patrycja Słota
- poniedziałek, 2 marca – Piotr Zaorski
- wtorek, 3 marca – Anna Kajl, Agata Rolewicz
- środa, 4 marca – Patrycja Słota, ks. Piotr Drapiewski SDB
- czwartek, 5 marca – Grażyna Lenik
- piątek, 6 marca – Agnieszka i Damian Chowańscy
- sobota, 7 marca – Paweł Słota
- poniedziałek, 9 marca – Olga Fuczko
- wtorek, 10 marca – Czesława Karwacka
- środa, 11 marca – Jarosław Słota
- czwartek, 12 marca – Mirosława Ratajek
- piątek, 13 marca – Krystyna Słota
- sobota, 14 marca – Elżbieta Róg
- poniedziałek, 16 marca – Agata Tataruch
- wtorek, 17 marca – osoba anonimowa
- środa, 18 marca – Renata Grygielska
- czwartek, 19 marca – Joanna Wrona
- piątek, 20 marca – Marek Mańczak
- sobota, 21 marca – Czesława Kulczyk
- poniedziałek, 23 marca – Janusz Nowakowski
- wtorek, 24 marca – Marianna Nowakowska
- środa, 25 marca – Iwona Kotwas, Stanisław Kowal
- czwartek, 26 marca – osoby anonimowe
- piątek, 27 marca – Tomasz Kotwas
- sobota, 28 marca – osoba anonimowa
- poniedziałek, 30 marca – Łukasz Czekajło
- wtorek, 31 marca – Katarzyna Błachuta
- środa, 1 kwietnia – Mirosław Krycki
- czwartek, 2 kwietnia – Małgorzata Krycka
- piątek, 3 kwietnia – Andrzej i Jolanta Mytkowscy
- sobota, 4 kwietnia – Danuta Pelc
- poniedziałek, 6 kwietnia – Elżbieta Szostak
- wtorek, 7 kwietnia – Barbara Maczyta-Kozłowska
- środa, 8 kwietnia – ks. Piotr Drapiewski SDB
- czwartek, 9 kwietnia – Wiesława Charymska
- piątek, 10 kwietnia – Małgorzata Ganczar
- sobota, 11 kwietnia – ks. Paweł Kajl SDB